Een aimabele man, die Chris Jordaans, met veel gevoel voor humor en bovendien ook nog muzikaal. Ad rem ook nog. Bepaald niet iemand waar je gauw bij in slaap zult vallen.
Iemand ook die sinds kort in het bezit is van zijn allereerste legervoertuig, een op het oog hagelnieuwe Renault TRM 2000. Het was in 2016 dat hij samen met Nico Vink en Paul van der Valk in Engeland was, op de War & Peace Show, dat hij besloot een legervoertuig aan te schaffen. Op de vraag waarom het een Renault werd, antwoordt Chris: “Tsja, eigenlijk niet specifiek dit voertuig. Op het verjaardagsfeest van Nico en Paul had ik een slaapplek nodig. Ik had mijn veldbed en slaapzak bij me alleen geen onderkomen. Toen zei Nico ‘ga maar in de Renault liggen, doe er toch niets mee’. En op het moment dat ik er in ben gaan slapen ben ik er een beetje verliefd op geworden… Nou een beetje? Stappel! Heb ‘m gekocht van Nico en toen nog even snel mijn C-rijbewijs gehaald want het voertuig weegt ruim vier ton.” En aanvullend: “Nico heeft nog een First Aid Shelter die op mijn wagen past. Ik wil er ook nog een andere en hardere tweede toeter opzetten, en een antenne, radio en nog veel meer.”
Toch heeft Chris ook oog voor andere merken, een Unimog 1400 is mogelijk een voertuig dat op latere leeftijd gekocht wordt. Intussen weet Chris al het nodige over de Renault te vertellen: “De Renault TRM 2000, die van mij is van 1987, heeft een 4 liter, 4 cilinder MAN turbo dieselmotor. Deze levert ongeveer 160 pk. Het chassis is van Renault maar is eigenlijk hetzelfde als die van een Unimog. Hij heeft portaalassen en staat hierdoor zeer hoog op z’n banden. De cabine is een Eurocabine. Het speciale van mijn voertuig is dat het nog in de originele kleuren is, want bijna altijd worden voertuigen uit het Franse leger wit gemaakt als ze worden verkocht; omdat een Fransman geen legervoertuig in legerkleuren mag hebben. Dat geldt ook voor exportvoertuigen zoals richting Afrika en Midden-Oosten, ze moeten wit zijn. Mijn Renault is die dans ontsprongen.”
Doedelzak
Zoals gezegd, Chris is muzikaal en steekt niet onder stoelen of banken dat hij een doedelzak bespeelt: “Ja dat klopt, bij AVC staat het instrument ook wel bekend als: ‘Jan Doedel’, ‘doedelzakje’, een ‘schreeuwende kat’… Maar ja, ik speel doedelzak nu al voor zo’n zeven jaar. Ik ben daarmee begonnen omdat ik altijd al onder de indruk was van dit instrument. Op mijn 18de kwam ik een orkest tegen waarin ze nieuwe spelers zochten. Ik heb mij meteen daarbij aangesloten!”
Over de vraag waarom uitgerekend een doedelzak is Chris duidelijk: “Tja, gewoon omdat dit het beste instrument is met het mooiste geluid, al wordt dat door sommige AVC-leden …anders gewaardeerd,” vult hij lachend aan. “Maar ook omdat het instrument veel bij mensen losmaakt, qua emotie. In Engeland wordt dit instrument altijd bespeeld op begrafenissen en herdenkingen. In het bijzonder tijdens herdenkingen voor de gevallenen in de oorlogen die er zijn geweest. Of dat nou een mooie, boze of emotionele reactie is, het zit allemaal in een doedelzak…”
Naast het optreden in Engeland is jaarlijks de indrukwekkende herdenking in Normandië voor de D-Day. Chris speelt dan op Sword Beach en bij Pegasus Bridge. Ook in 2019 is hij en het orkest waarin hij speelt weer te vinden in Frankrijk. Het is dan een bijzondere herdenking omdat het in 2019 75 jaar geleden is dat D-Day plaatsvond.
Het orkest kent twee slogans: ‘Meet The Gang’ en ‘Music For Veterans’, wat dat betekent legt Chris uit: “Meet the gang: we maken naast een portie serieuze muziek er een ook een feestje van. Naast een traan, altijd een lach. En Music For Veterans: overal waar wij spelen, spelen we voor de veteraan. Maar om op je vraag terug te komen, ja tijdens optredens vaak contact met veteranen en ook veel met veteranen gesproken.”
Foto Andrew Horne [Public domain]
Wie Chris Jordaans op Facebook volgt ziet al gauw de vele foto’s van zijn optredens in het land bij diverse herdenkingen, dat maakt het wel bijzonder om daaraan te mogen meewerken.
Harskamp
Het is op Harskamp in 2016 dat we zelf voor het eerst kennis maakten met Chris Jordaans. Beleefd, vriendelijk en zoals eerder is genoemd, ad rem. Het was voor hem ook meteen de gewaarwording dat het er gezellig aan toeging binnen AVC. “En de saamhorigheid!”, vult hij zichzelf aan. “Niets moet, alles mag en kan… Sinds ik mijn Renault heb en mijn rijbewijs, ben ik lid geworden van AVC en heb er nog steeds geen spijt van! Het voelt als één grote familie, waar wel eens een goede discussie wordt gevoerd; elkaar soms even plagen; maar altijd weer een knipoog, lach of een stomme opmerking…”, concludeert Chris lachend.
Foto G. van Keulen Sr
Vreemdelingenlegioen
Chris werkt als magazijnmedewerker in Leiden. Bij een internationale handelaar. Toen hij werd voorgesteld in het bedrijf hebben zijn nieuwe collega’s een foto van Facebook afgehaald met zijn legervoertuig en in uniform. “Mijn collega’s dachten meteen dat ik in het vreemdelingenlegioen had gezeten en of dat dat mijn wagen was. Dus alle collega’s uitgelegd dat ik niet in dienst heb gezeten, en dat die Renault mijn wagen is. Het is op mijn werk al een klein beetje mijn bijnaam geworden: de Fransoos…”. De wijsheid gebiedt ons hier maar verder over te zwijgen. Hij zal het vaak genoeg horen dat hij een Renault heeft. Maar ook dat maakt het interessant en niet alledaags! Toch?
Op Rijswijk, tijdens de Open Dag, mochten we ook kennis maken met Chris’ familie. Als voorzitter leek het dat ik een 10-minutengesprekje had met Chris’ moeder en zijn broers. Het opgeruimde karakter moet hij van zijn moeder hebben meegekregen, ze straalde het uit. En goedlachs! Het is voor ons ook leuk de mensen te ontmoeten, het thuisfront. Het beeld wat je van iemand krijgt wordt daardoor completer. Niet dat je de mensen op de korrel neemt en analyseert maar het is als het ware ‘t lijstje om een portretfoto van een persoon.
“Mijn familie vond het een enorm leuke dag”, vertelt Chris verder. “Leuk om de mensen te ontmoeten met wie ik al een paar weekenden weg ben geweest. Leuk ook dat ze zelf de samenhorigheid zien, de gezelligheid, en de waardering voor de club. Ook voor het leuke clubblad en dat alles goed georganiseerd was. Wat dat aangaat een dikke 10!”
Tegeltjeswijsheid
Wij komen aan het eind van dit gesprek, alles houdt immers een keer op! Maar Chris zou Chris niet zijn als nog wat nog wat kwijt wil: “De mensen van AVC zijn mooi op een unieke manier. Je hoeft elkaar maar even aan te kijken en je hebt de grootste pret. Maar ook als er een goede discussie is, wordt deze ook goed gevoerd. Maar ik zal afsluiten met een mooie spreuk, het kan zo op een tegeltje:
“Een legervoertuig rijdt maar even, maar een AVC’er ben je voor het leven!”
Chris Jordaans
We zetten zijn spreuk dan ook maar op een oud-Hollands tegeltje…
Met dank aan Chris Jordaans voor dit gesprek en we hopen hem en zijn Renault vaak te zien op de activiteiten van de Army Vehicle Club in het land!
Gerrit van Keulen Sr
Het voorblad van “De Veldpost”, Nr. 4 – 2018, met
daarin een deel van het interview met Chris Jordaans
Dit delen:
