Wageningen is de stad van de bevrijding, sinds daar 5 mei 1945 de Duitse capitulatie in Nederland getekend is. Nu schijnt daar historisch gezien wel e.e.a. op af te dingen te zijn, maar soms moet je het verhaal maar nemen voor wat het is en er iets moois van maken.

Het defilé is door de jaren heen een aantal keren van naam en karakter veranderd; van bevrijdingsdefilé ter ere van de bevrijders, naar vrijheidsdefilé toen de “jonge” veteranen ook hun plek kregen, naar bevrijdingsdefilé toen de Nationale Veteranendag in Den Haag de aandacht voor die jongere groepen veteranen wegtrok en men eigenlijk geen concurrentie wilde, naar nu weer vrijheidsdefilé omdat de bevrijders, die rond de 100 jaar oud zijn nu, schaars raken.

Het is ook van locatie gewijzigd; waar vroeger een hoop reuring was rondom De Dreijen en alles gemoedelijk door elkaar stond en voor publiek en deelnemers makkelijk te bereiken en te bezichtigen, is het nu aan de rand met de voertuigen geparkeerd op de Generaal Foulkesweg, de muziekkorpsen op enkele plekken op De Dreijen en de veteranengroepen in het Arboretum, een soort van botanische tuin. Daar komen de veteranen samen en worden wat reënactmentdemo’s gehouden.

Al met al is de sfeer volgens de deelnemers wel minder dan ze gewend waren enkele jaren geleden, maar helaas raakt de ruimte binnen de stad beperkt. Desondanks zet de Gemeente Wageningen vol in op behoud en toekomst van het defilé, dat zoals gezegd nu weer Vrijheidsdefilé heet. En ook Defensie levert weer actieve bijdragen, terwijl het zich eerder zou terugtrekken.

Het Vrijheidsdefilé zal vanaf 2024 contingenten van landen waarmee internationaal samengewerkt wordt, deel laten nemen. De nadruk verschuift van bevrijding naar Internationale missies, en op termijn worden ook Duitse eenheden verwacht. In 2024 namen in ieder geval actieve militairen uit België, Noorwegen, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten deel.

 

Voor deelnemende voertuigen gaat hiermee ook e.e.a. veranderen. De voertuigen waren van oudsher bedoeld als ondersteuning van de lopende detachementen en om minder valide veteranen te vervoeren. Enige tijd leek het alsof iedereen met een groen voertuig kon meerijden, maar nu streeft men naar meer afwisselend beeld en de actieve militaire detachementen zullen waarschijnlijk met eigen of zonder voertuigen deelnemen. De AVC gaat in gesprek met de organisatie om te kijken waar hun behoefte ligt en of ons ledenbestand dat zou kunnen invullen. Afhankelijk daarvan nemen we het defilé van 2025 in de agenda op als AVC evenement of ter informatie.

2024 was in ieder geval een mooi feestje.

Voor mij persoonlijk was het bijzonder om 15 jaar na de eerste rit samen, weer met mijn goede vriend Erik het defilé te kunnen rijden. Dit keer met zijn vrouw (KFOR veteraan) op de achterbank.

Ons lid Hubert Scharman had de YP408 prominent in mijn spiegel gepositioneerd

De terugweg tot aan Zaandam "konvooi" gereden met lid Max van Zweden en zijn opa van bijna 100 in hun Nekaf. Ik deed het na 3 keer de cylinderkop los in de maand ervoor, rustig aan met 80 km/u maar zij konden nog veel harder..

Het was een bijzonder weekend om weer mee te maken. Benieuwd hoe het in 2025 vorm gegeven gaat worden.