Het groene rijseizoen in Noord-Holland wordt voor veel mensen geopend met de “Koffierit”, georganiseerd door een groep groene enthousiastelingen met een gezamenlijk honk in Oosterblokker. Mensen met dezelfde interesse mogen elk jaar aansluiten en het is altijd een gezellige en afwisselende rit met mooie uitzichten en nieuwe zichtlijnen op bekende lokaties.
Zo ook deze zondagsrit; AVC leden Dik van Zanen, Max van Zweden en uw secretaris reden mee, met als passagier mijn inmiddels ook als lid ingeschreven dochter en haar vriend . Het was een forse opkomst met vrijwel uitsluitend in Nederland gefabriceerde of geassembleerde voertuigen: 6 DAF YA126 waaronder 1 GWT, 2 DAF YA314 waarvan 1 toolbox, 2 DAF YA328 waarvan ook weer 1 toolbox, 2 Daf 66YA, 2 Nekafs en 1 Moto Guzzi; die van Max. Het was qua geluid wel heel bijzonder, meer burlen dan ronken van de motoren. En de kleine Daf 66 was bijna niet te horen tussen de dikke Herculessen.
Ergens in de communicatie was mijn uitnodiging verdwaald; slechts een paar dagen van tevoren was ik dus ineens druk om een voertuig uit de winterslaap te halen. Dat liep niet soepel; de Iltis had een overstromende carburateur en daarna een nieuwe specifieke flens nodig, de witte Nekaf wilde om een duistere reden niet vonken, en de groene Nekaf wilde dat wel maar is na de laatste vervanging van ontstekingsdelen nog niet deugdelijk proefgereden en ik heb al een reputatie van stilvallen bij die rit..
Dat gecombineerd met het feit dat die achterin de schuur ingebouwd staat en ik het gepresteerd had om mijn enkel te verzwikken, leidde ertoe dat ik van buurman Maurice (nergens meer lid van maar bij leuke evenementen vaak aanwezig) het aanbod kreeg om zijn 66YA te lenen. Zo gezegd, zo gedaan. Die jarretelaandrijving scheelt veel enkelbewegingen en het ding was die dag mobieler en betrouwbaarder dan mijn wagens. Triangel lag achterin, want je weet nooit wanneer zoiets van pas komt.
(gemilitariseerde truttenschudder met jarretelaandrijving)
Buurman zelf reed met zijn voormalige voertuig, een YA126 die via een vriend nu in het bezit van zijn zoon was gekomen. Die was wel weer toe aan wat kilometers niet te ver van huis. Onze webmaster Dik nam bijna het hele gezin mee in de vertrouwde YA126 “Bugs”, want hun Dodge rijdt inmiddels wel maar heeft ook eerst nog een shakedown nodig.
Verzamelpunt was mijn oprit, daarna 50 meter verder naar de opslag van Dik want er moesten nog onderdelen mee voor een andere deelnemer, alwaar besloten werd om de vriend van mijn dochter tot bijrijder van Maurice te benoemen. Dit omdat de achterstoelen van een 66YA slechts geschikt zijn voor pygmeeën en mensen zonder onderbenen, en zo op weg naar het Gemaal in Heerhugowaard waar de Koffierit zou beginnen met, jawel je raadt het nooit, koffie.
(koffie, gebak en goed gesprek met uitzicht op de uiterwaarden met Dikke Daf als blikvanger)
En heel lekker appelgebak, trouwens. Prima plek om een verkenning van de omgeving te beginnen. De Noordkopgroep was er het eerst, niet veel later kwam de Oosterblokkergroep ook aan en was het zonnige terras vol met gezellige mensen en de bermen vol met mooie voertuigen.
(sommigen zetten de bloemetjes buiten, anderen doen ze in hun haar.. wij oordelen niet)
De lokale wielrenners waren duidelijk in de war maar het kwam uiteindelijk goed. Na voldoende caffeïneïnname moesten we nog allemaal op een groepsfoto waarna de motoren gestart werden en alles opgelijnd o.l.v. Motormuis Max, de rotonde overdenderde en op pad ging.
Bij stoplichten werd de groep een paar keer gesplitst, dus wachtten de eerste voertuigen tot iedereen weer bijgetrokken was, en zo slingerde zich het konvooi zich over de B-weggetjes door het Noordhollandse landschap. Max was druk met het afsluiten van zijwegen en rotondes om de groep zoveel mogelijk bij elkaar te houden, en dan weer flink op het gas om van achteren naar voren te racen voor de volgende verkeerstechnische uitdaging. Onderweg veel bekijks van wandelaars, fietsers en automobilisten en eigenlijk alleen maar positieve reacties. Op de dijkweggetjes hield iedereen goed rekening met elkaar, werd door ons recreanten voorrang verleend en ruimte gegeven voor het beroepsvervoer, en al meanderend genoten we van de zon, de rit en het uitzicht en al die voertuigen voor ons.
En toen viel een 126 stil. Wij zetten onze wagen er snel naast en gingen kijken wat we konden doen. Buurman Maurice was vanwege hoge temperaturen gestopt, maar dat had een oorzaak.
(motorische incontinentie op de openbare weg)
Omdat het net een zigzagstukje was in de route, was de groep de volgende hoek omgeslagen en uit het zicht gereden. Wij stonden er met de 126, onze leen 66 en opsluiter Nekaf. Grappig hoe die met 2 radiosets toch maar vertrouwde op Androidtechniek om de kop van de groep te verwittigen van het pechgeval en om een geschikte sleepwagen terug te sturen.
(alle radio's aan boord maar uiteindelijk is de beller altijd sneller)
Ondertussen hadden we namelijk de nodige liters koelvloeistof en slootwater in de radiateur gegoten dat er na het starten van de motor net zo hard weer onderuit liep. Diagnose: kapotte waterpomp, dus niet ter plaatse reparabel.
(motorbegeleiding, verkeer stilzetten of achteruit gidsen, onze Max is van alle markten thuis)
(als je je handen in de zak houdt, worden ze in ieder geval niet vies. En thuiskomen met evenveel vingers als je vertrokken bent, is ook wel praktisch)
MotorMax dook al snel op, net als Peter met een gemodficeerde 126 die veel meer pk’s heeft dan meneer van Doorne ooit bedoeld had, de triangel die achterin de 66 lag was al aangebracht en zo reden we met een minikonvooitje naar het terras waar de traditionele ritafsluiting met een drankje of 2 en wat bittergarnituur plaatsvond.
Maurice haalde toen nog wat spulletjes uit de 126 die naar de loods in Oosterblokker zou worden gesleept door sleepdienst Peter en stapte in bij mij in zijn 66, de jongere generatie mocht meeliften bij Dikkie in de achterbak en zo ging het weer huiswaarts.
Niet vergeten!
Ons volgende AVC evenement is in Andijk/Medemblik van 25 t/m 27 april; vergeet niet om tijdig in te schijven ivm de BBQ en de beschikbare bootplekken.