Nadat ik zaterdagavond laat was teruggekomen van een werktrip, konden we zondag gelukkig wel meedoen met het “natte” programma van het AVC weekend. En zo togen we vroeg in de ochtend naar de Camping in Andijk om met de rest van de groep naar de jachthaven van Medemblik te rijden.
Er waren meerdere leden zonder voertuig gekomen (want dat kan ook gewoon) en na een korte herindeling waarbij de meesten een plekje in wat groens vonden, togen we richting het haventje.
Daar werden we verwelkomd door de bemanning van voormalig L9534, personeels landingsvaartuig van het Korps Mariniers. Na een korte toelichting over de Stichting en de boot, die net een motorrevisie ondergaan had, en het advies om nog even naar de wc te gaan, mochten we aan boord klimmen.
Dan ga je als club gewoon het schip in
Voor sommigen was de meegevoerde trapladder uit de Dodge erg handig, en degenen die bovendeks wilden varen moesten een zwemvest aantrekken.
Het gemak dient de mens
Zwemvesten ook in de oude stijl
Al gauw pruttelden we het Ijsselmeer op en genoten we van het deinen, het zonnetje, het uitzicht op de vele zeilbootjes en zeilboten. Er was, ondanks dat we niet echt hard gingen, wat spray en degenen die bij de boeg zaten (of benedendeks stonden), kregen geregeld wat waterkoeling over zich heen.
Sommigen voelden meer nattigheid dan anderen
Na bijna een uurtje werd er ineens koffie in kartonnen bekertjes doorgegeven en dat was wel welkom. De rum werd helaas niet doorgegeven.
Bovendeks een bakkie, benedendeks alle ruimte
Het koffiemoment viel bijna samen met de mededeling dat er een koelwaterlek was en een slangenklem werd gerepareerd, de demonstratie van aandrijving waardoor de boot bijna om zijn as kan draaien, en het koersen terug richting Medemblik, nu met de wind mee waardoor het allemaal wat minder deinde en de spetters van de boeg een stuk minder hoog kwamen.
Lekke koelslang, snel gefixt. Ff de handleiding downloaden of Google Maps raadplegen?
Omdat we nog wat tijd hadden, voeren we eerst de gewone haven van Medemblik in, wat een beeld gaf van wat de oude zeevaarders ongeveer gezien moeten hebben toen Medemblik nog een zeehaven was aan de Suyderzee, waarna we weer op de spot draaiden en buitenom naar het jachthaventje terugvoeren waar we weer met behulp van het laddertje of de zwaartekracht de boot konden verlaten.
Uiteraard houdt het bestuur altijd een oogje in het zeil
Er was nog een korte impressie van een Marinier die een para uitbeeldde, een groepsfoto gemaakt, er werd gezwaaid en toen ging de boot weer terug richting stalling.
De beschaafde groepsfoto. Wat verder zijn weg naar het WWW vindt, is niet mijn verantwoordelijkheid
Wij klommen weer in de verschillende voertuigen, reden om de zeilbootaanhangers heen richting het Oorlogsmuseum Medemblik alwaar een lunchbuffet voor ons gereed stond.
Dat was prima opgezet met diverse broodjes en croissants, vlees- en zoet beleg, kaas, boter en halvarine, koffie, thee en jus d’orange. De mannen van de boot kwamen ook nog aanschuiven en ineens werd mijn naam geroepen door iemand van het museum. Ik meldde me verbaasd en toen bleek dat de rittencoördinator van de VIA-NH, Alma, met wie we als AVC de afgelopen maanden een leuk collegiaal contact hebben opgebouwd, aan het “voorverkennen” was voor hun eigen evenement 5 mei en ons even opzocht. Jan en ik hebben samen met Alma en haar echtgenoot even besproken dat we wat extra voertuigen zouden regelen voor hun rondrit op 5 mei met aansluitend de toerrit naar Heerhugowaard. Er kunnen nog meer voertuigen bij, graag z.s.m. bij het secretariaat melden dan.
Het klaslokaal
Toen werden we als groep verzocht om te volgen voor de rondleiding. Die werd gegeven door de eigenaar van het Museum, die over de geschiedenis en doelstelling van het Museum vertelde. Educatie is een belangrijk doel en daarom worden ook veel rondleidingen aan basisscholen gegeven. De regionale geschiedenis van met name de laatste oorlogsjaren wordt invoelbaar gemaakt door verschillende opdrachten die uitgevoerd moeten worden waardoor duidelijker wordt wat de impact is van onvrijheid en gevaar.
Het dorpsplein waar allerlei opdrachten gemaakt kunnen worden
Daarna ging de rondleiding door naar een deel van de verzameling. In de tussengang is een vitrine gewijd aan de “Chaplain”, de geestelijke verzorging van het Amerikaanse leger in de 2e wereldoorlog. De familie heeft een nogal Christelijke inslag en die uiten ze door o.a. uitbeelden van een historisch bekende Army Chaplain en uitleg over die kant van het leven als militair.
"zie je wel Ank, het kan allemaal nog veel groter"
In de volgende ruimte wordt vooral getoond wat de logistiek was achter de opmars van de geallieerden; het museum zelf doet de re-enactment van de oversteek van de Waal door de 82e Airborne tijdens Market Garden, de beruchte Waal crossing waarbij 260 man ten koste van 50% slachtoffers, waarvan 48 doden, de andere kant van de brug ingenomen werd waarna XXX Corps zijn tanks de brug over kon sturen.
De privé Nekaf staat er bij geparkeerd, de rest klopt historisch wel
Er staat veel brugmateriaal met uitleg over de logica van het slaan van een bruggehoofd, de volgorde waarin diverse typen bruggen werden gebouwd en hoe belangrijk die waren om door te kunnen stoten richting centraal Duitsland. Er wordt aandacht besteed aan de Red Ball Express en de segregatie die nog steeds heerste in het Amerikaanse leger, op de bovenverdieping wordt een tentoonstelling voorbereid en vanaf het balkon heb je een mooi overzicht over de zaal.
Dit keer was het de beurt aan Jan om door een vrijwilligster gezocht te worden. Er bleek een misverstand over de boeking en er waren dus 2 GMC's met chauffeur ingeboekt voor een rondrit.. want wij als groene voertuigenclub hebben geen ervaring in (mee)rijden met legervoertuigen.. iets met telefonisch afspreken, kleine letters in het contract en termijnen en zo. Na kort bestuursoverleg besloten om die dan ook maar ten volle te benutten, dus we zaten lekker ruim in beide wagens en kregen een toerrit door Medemblik met uitleg bij wat markante punten.
De straten van Medemblik zijn niet zo breed
Ik besloot om voorin naast de chauffeur te gaan zitten, want achterin had ik 2 jaar geleden als begeleider van een schoolklas al gedaan. Dat leverde een mooi zicht op de uitdagingen van met een wat groter voertuig door een middeleeuws stadje rijden op.
En na de “blokkeerfriezen” hadden wij “blokkeerfransen”. Dat zijn Fransen in Campers die niet achteruit durven rijden en niet vooruit kunnen kijken of ze wel ruimte hebben.. dan moet je dus met een GMC en 2 spiegeltjes een paar honderd meter achteruit rijden langs paaltjes en geparkeerde auto’s omdat die sukkels geen ruimte laten.
Poging tot onderhandelen met de blokkeerfransen.. wel een camper maar geen rijvaardigheid. En dan 5 achter elkaar
Uiteindelijk ging het allemaal goed en duurde onze rondrit bijna een uur. Dat was bijna een evenement op zich. De collega was al lang doorgereden en in geen velden of wegen meer te zien. Dus die stonden op ons te wachten bij het museum.
Na terugkeer splitste de groep; wij reden met ons koekblik mee naar de Camping en hielpen een beetje met opbreken en inpakken, ijsjes wegwerken en zo.
Erg interessant om (van een afstandje) te zien hoe vernuftig dat allemaal gemaakt is..
Wegens andere verplichtingen van de beoogde chauffeur was ik ineens chauffeur van dienst om de Dodge terug naar de stalling te brengen en dat was zeker geen straf.
Waar zit hier alles..
De route terug was door de beperkte topsnelheid van de GMC toolset een groot deel van de route die ik zaterdag gemist had en was ook erg mooi om te rijden.
Het uitzicht vooruit voor het komende uur: een GMC met een top van 60 km/u. En opzij het Noord-Hollands landschap
Het volgende AVC evenement is het net-na-Pinksterweekend op de Notenwei te Enter van 13 t/m 15 juni met Bivak en rondrit in het mooie Twentse landschap.