De Army Vehicle Club wordt af en toe benaderd door mensen en organisaties of we iets kunnen betekenen als ze militaire voertuigen nodig hebben.
Zo werd recentelijk onze voorzitter Jan Blankendaal gebeld of we als AVC “wat voertuigen” konden leveren voor een evenement in Heerhugowaard. Het verzoek kwam van de Stichting Thuis https://www.stichting-thuis.nl/Home/ die zich inzet voor steun en begrip voor de thuisomgeving van Veteranen, maar ook van mensen in risicoberoepen zoals Politie, Brandweer, Ambulance en soortgelijke hulpverlening waar mensen geconfronteerd worden met ingrijpende gebeurtenissen.
Alleen drong de tijd, omdat de groep die had toegezegd aanwezig te zijn, zelf met een enorme calamiteit te kampen had en helaas moest afzeggen en het evenement een week later al plaats zou vinden.
Als secretaris ben ik leden in de regio per mail gaan benaderen of ze aanwezig konden zijn. Dat leverde wat afzeggingen op, een week is ook erg kort dag. Uiteindelijk kon Jan 2 van zijn voertuigen beschikbaar stellen en ik 1. Hadden we wat chauffeurs extra gehad dan hadden we nog wat meer voertuigen neer kunnen zetten.
Desondanks hebben we een goede acte de presence kunnen geven en waren we een aardige blikvanger op het plein voor het Cooltheater in Heerhugowaard. Vooral ook door de fantastische medewerking van de afdeling Korpscheftaken Noord-Holland Noord, waardoor ik de Unifil Nekaf in volle glorie kon neerzetten.
De Stichting Thuis geniet volop medewerking van de Gemeente Dijk en Waard, waaronder Heerhugowaard valt. Er was dan ook geregeld dat we het normaal voor voertuigen gesloten plein op konden rijden en bij aankomst bij het theater werden we opgewacht door Sijmen, 1 van de drijvende krachten achter de Stichting Thuis. Er werd even besproken hoe we de wagens neer gingen zetten om zoveel mogelijk aandacht te trekken en daarna kregen we een armbandje zodat het personeel van het theater ons als medewerkers van de organisatie kosteloos van consumpties mocht voorzien.
Het evenement binnen werd geopend door een geweldige, jonge zangeres die een prachtige vertolking van het lied “Ik kan alleen zingen”, terecht beroemd geworden door de vertolking van Miss Montreal op een tekst van Stef Bos. Een lied dat meerdere lagen heeft, meerdere kanten van beleving kan aanstippen.
Daarna een welkomstwoord door voorzitter Danyella, die vanuit haar eigen ervaringen deze stichting heeft opgericht. Zij vertelde over de soms harde realiteit die speelt bij een deel van de mensen die gebeurtenissen en omstandigheden meemaken die de meesten van ons zich gelukkig niet eens kunnen voorstellen. En dat die realiteit zich ook voordoet in de thuissituatie als mensen teruggekeerd zijn.
Gedurende de dag waren er meerdere sprekers, met allemaal een pittig verhaal, maar nergens werd het zielig: mensen spraken vooral vanuit kracht en hoe ze hun ervaringen inzetten in het dagelijks leven. Indrukwekkend hoe positief de sfeer de gehele dag was, ondanks de soms zware onderwerpen.
Wethouder John Does van de Gemeente Dijk en Waard verhaalde hoe dicht inwoners en medewerkers van de gemeente kwamen bij de ervaringen van de aanwezigen door een aantal tragische ongevallen binnen de gemeentegrenzen en dat “je nooit van tevoren kun weten of je in een risicoberoep werkt”. Een terechte maar nog ongebruikelijke benadering van de harde realiteit dat je wereldbeeld ineens aan scherven kan liggen door een onverwachte noodlottige wending. Een nuchtere, pragmatische visie van de gemeente waar veel instanties een voorbeeld aan zouden kunnen nemen.
(foto: vlnr Melvin, Danyella, Wethouder John Does, Sijmen)
Er was een olijk duo ijsmakers die ter plekke ijs met de gewenste smaak maakten waar je letterlijk bij stond, er was veel vertier voor kinderen geregeld zodat hun ouders alle rust en tijd hadden om met elkaar te spreken of bij de verscheidene stands te kijken. De verzorging van gasten en deelnemers was subliem, echt een groot compliment voor de organisatie en de medewerkers van het theater.
De stands waren uiteraard gericht op de doelgroep: veteranen en anderen die het stevig voor de kiezen hebben gehad.
Zo was er een stand van de Nuldelijnszorg voor Veteranen, laagdrempelig voor mensen die willen praten met mensen die snappen waar ze het over hebben,
een stand van de Politie waar niet alleen veel Veteranen werkzaam zijn maar waar mensen ook bovengemiddeld vaak met ingrijpende situaties geconfronteerd worden (en waar we wat goodies van kregen, waarvoor dank),
een stand van de Witte Voertuiganjer waarmee mensen hun steun rijdend kenbaar kunnen maken, https://veteranenanjer.nl/
een mooie stand van de Stichting Arjati https://arjati.nl/ over het Indisch erfgoed, waar uiteraard een flinke militaire component in zit en die mijn eigen familiegeschiedenis erg bepaald heeft, en met de kennis van nu kan ik zeggen dat de generatie van mijn grootouders grotendeels door PTSS getekend was door de verschrikkingen die ze jarenlang meegemaakt hadden,
en het standje waar ik het langs bij ben blijven hangen, van de Inloophaven Schagen https://deinloophaven.nl/ . Ze zitten vlak naast het automuseum, ik had ze al eens online opgezocht en in gesprek met de beheerder André Meulemans bleken we veel raakvlakken te hebben. Liefde voor modelbouw, kennis van omgaan met heftige situaties (met mijn ervaring op SAR en traumaheli hoor ik ook tot de doelgroep) en naar bleek ook een bekende van één van mijn beste vrienden, de grote broer die ik nooit gehad heb en waar we dit jaar helaas veel te vroeg afscheid van moesten nemen, de initiator van de Witte Anjer als symbool van en voor veteranen Erik
(foto:Ik rij nooit meer alleen)
Dat leverde mijn moeilijke moment van de dag op, al was ik niet de enige. Want praten over de soms donkerste momenten van je leven, verschillende vormen van verlies, was daar mogelijk, in een veilige, liefdevolle en kalme omgeving. Het “huiskamergevoel” in de prachtige ambiance van het Cool theater.
Buiten stonden de Dodge, en 2, later 3 Nekafs, in het nazomerzonnetje. De 3e Nekaf was van een enthousiaste buurtbewoner (ons lid Ruud Hes), die hem later ging omruilen voor een witte Land Rover 0,5T van de KL.
Er kwamen veel mensen op af, sommige met vragen, anderen met verhalen, en allemaal leuk. De MAG op mijn Nekaf trok uiteraard bekijks, van “vet stoer” opmerkingen tot bijna fluisterende verhalen van diegenen die er ook buiten de schietbaan ervaring mee hebben. Voor mij is dat de belangrijkste motivatie om de combinatie zo te tonen; het geeft mensen een opening voor gesprekken die (zo heb ik al jaren ervaren) anders niet makkelijk van de grond komen.
Een ander dingetje bleek de sirene van Jan’s Nekaf. Een kennis zette hem aan wat tot en felle reactie van één van de aanwezigen leidde. Toen die een beetje gekalmeerd was, legde hij uit dat onverwachte harde geluiden zijn PTSS kunnen triggeren en dat hij dan reflexmatig gaat reageren, wat voor niemand handig is. Enige verdere uitleg voor onbezonnen jeugd bleek niet overbodig. Maar het is goed om bewust te zijn van wat onze voertuigen en accessoires aan emotionele reacties kunnen oproepen en daar zorgvuldig mee om te gaan.
Al met al was het een indrukwekkend evenement, hebben we als vereniging een waardevolle bijdrage kunnen leveren aan een bijzondere dag, geloof ik dat de voorzitter met een stapel visitekaartjes en telefoonnummers flink wat netwerkopties rijker de dag heeft afgesloten.
(foto: bestuursoverleg)
Met de Stichting Thuis hebben we afgesproken dat we zsm de datum van hun volgende familiedag in 2025 krijgen en die als AVC evenement in de agenda zetten zodat we “het plein vol kunnen zetten” zoals de organisatie hoopt, en wij kijken als deelnemers terug op een prachtige dag waarbij het ons echt aan niets ontbrak, een fijne stemming en veel boeiende en soms ook hilarische verhalen rondom de voertuigen van zowel gasten als argeloos voorbijlopend publiek dat soms lekker lang bleef hangen. Er zijn waarschijnlijk honderden foto’s gemaakt door zowel de officiële fotografen als door publiek en een deel staat in dit artikel.
Voor verenigingen en stichtingen die graag militaire voertuigen bij hun evenement willen hebben: veel is mogelijk, en hoe langer van tevoren we de aanvraag krijgen, hoe groter de kans dat we een mooie vertegenwoordiging neer kunnen zetten.